Zo, de kop is eraf, mi doro mi doro. De eerste week in Suriname zit er bijna op. Na alle drukte in de weken voor mijn vertrek verdiende ik het om even bij te komen en uit te rusten. En dat heb ik dan ook gedaan. Voor het eerst in mijn volwassen leven ben ik werkloos. Dat is toch best raar hoor. 16 jaar ben ik al aan het werken (kon ik zien op de site van werk.nl

Voor het eerst ben ik zo lang weg van paps, mams, broer en zus. Maar dat is de keerzijde van je dromen achterna gaan, moet ik maar denken. Met de technologie van vandaag de dag zijn ze slecht een druk op de knop van me vandaan.

Deze 7 maanden ga ik gebruiken om mezelf te vinden en te ontplooien. Wie is Judith als ze ergens is waar haar 'vaste vrienden en vriendinnen' niet zijn? Hoe makkelijk sluit ik me aan bij mensen die ik (nog) niet ken? Hoe zit het met het cultuurverschil of valt dat allemaal wel mee? Heb ik het in mijn hoofd allemaal mooier gemaakt dan het in werkelijkheid is, of ga ik nu echt ontdekken dat ik liever hier woon, dan in Nederland? Kan ik uit mijn comfortzone komen of blijf ik vast houden bij de dingen waar ik me het meest prettig en veilig bij voel?

Om alvast te ervaren hoe het is om iets te doen waarvan ik dacht dat ik er helemaal niet goed in was, ben ik deze blog begonnen. Want schrijven is echt niet mijn ding, dacht ik.

Genoeg vragen waar ik de komende 7 maanden vast een antwoord op ga vinden.

Note 2 self: Juudje, succes met je zoektocht en boven alles... Geniet geniet geniet.