Het is al weer even geleden (4 maanden... sorry) dat ik een verhaal heb geschreven. Mijn avontuur in Suriname zit er al weer bijna op. De afgelopen maanden heb ik weer veel mogen mee maken.

Gezondheid

Zo ben ik vorige maand aangereden. Ik wilde de weg over steken en keek niet goed naar links en recht (of was het nou rechts en links). De chaffeur zag mij ook te laat en het kwam tot een botsing. Daar lag ik dan, in de stromende regen op de grond. De chaffeur heeft me naar het ziekenhuis gebracht en ik had gelukkig niks gebroken. In het ziekenhuis heb ik maar weinig gemerkt van de pijn. De passagier van de chaffeur was zo ontzettend grappig dat ik alleen maar heb gelachen. Zo af en toe voelde ik mijn schouder pijn doen, maar ach. Voor de pijn in mijn schouder werd ik naar de apotheek gestuurd om pijnstillers te halen. Nu, 4 weken verder, heb ik af en toe nog last van mijn schouder maar het wordt al minder. Het pasje waarmee ik mij bij het ziekenhuis heb gemeld, was niet mijn pasje. De geboortedatum op het pasje scheelde 20 jaar met mijn geboortedatum. Natuurlijk was ik blij dat niemand ernaar keek. Maar hallo, ik zie er toch niet uit als iemand van 50 jaar?

Werk

Vanuit Nederland had ik me aangemeld bij een vrijwilligersorganisatie SPS Suriname. Zij zouden voor mij bemiddelen in een woonplek en de vrijwilligersplek. Ik had mijn wensen op beide gebieden aangegeven en het afgesproken bedrag aan hen betaald. Zo had ik bijvoorbeeld als wens om niet ver van mijn werkplek te willen verblijven omdat ik niet zo dol ben op lang bussen en lopen. Helaas voor mij, hadden zij toch een plek die erg ver was van mijn woonplek. Ik heb dit aangekaart bij SPS maar hier werd matig op gereageerd. Deze samenwerking heb ik dan ook maar opgezegd. Ik heb wel een wijze les voor een ieder die vrijwilligerswerk wilt gaan doen in Suriname: Het is zonde van je geld om via een vrijwilligersbureau aan een werk- en een woonplek te komen. Via internet kan je alles zelf regelen. Echt waar.

Verkiezing

Op 25 mei mag er gestemd worden. Het land is helemaal 'versierd' in de kleuren van de politieke partijen. Eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat niet alle versiering even mooi is. Je kunt de radio of de televisie niet aanzetten of het gaat over de politiek. Ook op straat is de politiek het gesprek van de dag. Soms ontstaan er zelf kleine ruzies over. Natuurlijk volg ik het wel en probeer ik ook mee te doen in discussies. Maar owee als je iets kritisch bent over de politiek in Suriname. Wat ik regelmatig te horen kreeg was: Ja, maar in Nederland hebben jullie Geert Wilders en zelf een politieke partij voor pedofielen. Tja, dan was ik toch wel uitgesproken. Ik ben benieuwd hoe de stemming in het land is op 25 mei.

Het leven in Suriname kan ik maar moeilijk omschrijven. Er is voor ieder wat wils. Van alle culturen/religies valt er wat te vinden. Veel verschillende bevolkingsgroepen die hier in het land een eenheid vormen (niet altijd). Je kunt in de stad meedoen met de drukte of iets verder buiten de stad genieten van de rust. Go with the flow. Blijf niet te lang hangen in de 'maar in Nederland doen we het anders' fase. Het gaat je uitputten om zo te denken.

Omdat ik nog zoveel te vertellen heb, beloof ik volgende week weer te schrijven.

Bye bye

Speciaal voor Michiel!!!!